Herinneren, Begrijpen, Beleven.
Dat is het motto van de Stichting “Project Spitfire”. Als u even wat van uw kostbare tijd zou kunnen missen, dan lichten we die drie elementen graag toe.
“Never in the field of human conflict was so much owed by so many to so few”
We zouden het soms bijna vergeten, maar zo heel vanzelfsprekend dat we onze vrijheid mogen genieten is het niet. Op 14 mei 1940 voerden Duitse bommenwerpers een vernietigend bombardement uit op Rotterdam. Dit omdat de opmars van de Duitse troepen, door onverwacht taai verzet van het veel zwakkere Nederlandse leger, te traag ging naar de smaak van het Duitse Opperbevel. Direct na dat bombardement capituleerde Nederland. Een periode van 5 jaar bezetting volgde. Maar hoe kon dan op 6 juni 1944 vanuit Engeland een invasie op bezet Europa worden gestart? Waarom was het het machtige Duitse leger niet gelukt om Engeland op de knieën te krijgen? Meer hierover op onze thema pagina “Herinneren“
Maar wat maakte die Spitfire dan zo’n succesvol jager in de strijd tegen de Duitse bommenwerpers? De Spitfire was eigenlijk een gelijkwaardige tegenstander van de Duitse tegenhanger, de Messerschmitt Bf 109. Toch legde de Messerschmitt het vaak af tegen de Spitfire, dat had te maken met het ontwerp van de vleugel, de kenmerkende elliptische vorm. In eerste instantie was dat zo bedacht zodat de vleugel meer kanonnen en mitrailleurs kon dragen, maar de dunne elliptische vleugel bleek het toestel, vooral op hoogte, behoorlijk wat sneller en wendbaarder te maken dan de Messerschmitt, het maken van een volledige bocht kostte minder meters en minder tijd met een Spitfire. De Messerschmitt werd wat zwaar op het hoogte roer bij het vliegen van hogere snelheden, sommige Luftwaffe vliegers gingen hun dood tegemoet als ze boven de 600 km/u kwamen in een duikvlucht achtervolging en onvoldoende kracht op het hoogteroer konden zetten om tijdig de duik te onderbreken. Luftwaffe Aces die gevraagd waren met buitgemaakte Spitfires te vliegen rapporteerden na afloop dat ze het toestel makkelijker te hanteren vonden. Daar kwam bij dat het uitzicht vanuit de cockpit van een Spitfire beduidend beter was door de glazen koepel, de piloot van een Spitfire kon zo veel sneller zien waar de vijand zich bevond. De Messcherschmitt had dan weer als voordeel dat het een injectie motor had. Dankzij die injectie motor kon het, ondanks het feit dat het in principe een trager toestel was, zich uit de voeten maken met een stevige duikvlucht. De Spitfire die voorzien was van carburateurs, kreeg door de g-krachten die op de vlotter van de carburateur werden uitgeoefend, moeilijkheden met het op peil kunnen houden van het motorvermogen. Zou de Spitfire in een eerder stadium van een injectiemotor zijn voorzien, dan waren minder Messcherschmitts de dans ontsprongen. Wilt u nog net wat dieper in de materie duiken? Bezoekt u dan onze thema pagina “Begrijpen“.
Is het misschien ook uw droom om eens in een legendarisch vliegtuig uit de Tweede Wereldoorlog te kunnen vliegen? Dan bent u in een goed en groot gezelschap: over de hele wereld zijn er luchtvaartenthousiastelingen die deze droom met u delen.
Een trip maken in een echte Spitfire, Mustang P-51 of Messerschmitt Bf109 is heel weinigen gegeven. De Stichting Project Spitfire denkt u iets te kunnen bieden dat heel dicht bij zo’n ervaring kan komen. Vanaf €500,- kunt u mede eigenaar worden van de Supermarine Spitfire Mk.26B Replica, PH-PSF, in USAF Photo Reconnaissance kleuren en kunt u een half uur meevliegen. De stichting is een ANBI, donaties aan de Stichting zijn belasting aftrekbaar. Meer hierover vindt u op onze thema pagina Beleven.